O Autorze:
Anatolij Wasiljewicz Łunaczarski (ros. Анатолий Васильевич Луначарский, ur. 11 listopada?/23 listopada 1875 w Połtawie, zm. 26 grudnia 1933 w Mentonie) – radziecki filozof, teoretyk kultury i publicysta.

Urodził się w rodzinie inteligenckiej jako syn rosyjskiego radcy Aleksandra Iwanowicza Antonowa, jednak nazwisko i otczestwo otrzymał po ojczymie, Wasiliju Łunaczarskim; dzieciństwo spędził wśród książek. W latach 1885-1892 Anatol pobierał nauki w szkole średniej w Kijowie; w tym okresie miały też miejsce początki jego działalności politycznej. W 1892 r. Łunaczarski wyjechał do Zurychu na studia filozoficzne, odbył także podróże do Włoch i Francji.

W latach 1917-1929 był ludowym komisarzem oświaty w rządzie bolszewickim i rzecznikiem oraz propagatorem organizowania państwowej opieki nad dziećmi i młodzieżą, zastąpienia rodziny przez organizacje społeczne.

W 1930 roku został członkiem Akademii Nauk ZSRR. W 1933 r. został mianowany ministrem pełnomocnym ZSRR w Hiszpanii; zmarł w drodze na tę placówkę.

Lew Dawidowicz Trocki powiedział o Łunaczarskim, że jest bolszewikiem wśród intelektualistów i inteligentem wśród bolszewików.

Prace w zasobach CBSM: